انار بعنوان یک میوه درمانگر بسیار مورد توجه منابع طب ایرانی بوده است. طبیعت شیرین آن معتدل مایل به سردی و تری و ترش آن سرد و خشک می باشد.
این میوه قوت قبض دارد و حداکثر قوت قبض در پوست میوه و دانه های سفت آن است.
گل انار هم قدرت قبض بالایی دارد که در درمان های خاص بکار می ورد.
انار از نظر غذاییت قليل الغذا و مولد خلط صالح محسوب می شود لذا بعنوان یک وعده غذایی برای افرادی طالب کاهش وزن هستند مفید است به شرطی که مزاج آنها سرد نباشد. خوردن آن بعد از غذا در گرم مزاجان باعث کمک به هضم و عبور غذا از مجاری گوارشی می گردد. در کتب طب سنتی از انار جهت تصفيه روح كبدى و تقويت كبد و کمک به درمان بسیاری از بیماری های کبد و طحال نام برده شده است. انار سبب نيكوئي رنك می گردد والبته زیاد خوردن آن برای گوارش و معده مضر است. در معده های گرم انار اثر درمانی بسیار خوبی دارد. و جهت دفع حرارت بدن خصوصا در جوانان و کنترول جوش جوانی بسیار مفید است. نگه داشتن رب انار در دهان جهت آفت های دهانی مفید است. ترکیبات حاصل از پوست انار و نیز گل انار در درمان زخم های مزمن و نیز خونریزی ها خصوصا خونریزی های بانوان مفید گزارش شده است.
رب انار شيرين در افعال قويتر از آب آن میباشد. عمدتا اثرات سلامت بخش همه انواع انار در افراد گرم مزاج بیشتر است و افراد سرد مزاج بهتر است فقط نوع شیرین آن را استفاده نمایند.
هر چند مطالب بسیاری در مودر خواص درمانی انار در طب ایرانی ذکر شده است و ترکیبات داروی مختلفی در این خصوص توضیح داده شده است ولی زمانی این مطالب کاربرد درمانی همگانی توسط عموم مردم و همکاران پزشک دارند که در پژوهش های امروزی هم اثرات مذکور اثبات گردد. انشاء الله به همت پژوهشگران حوزه سلامت به زودی شاهد انتشار نتایج پژوهش های مرتبط باشیم.
